مطالعات نشان می دهد؛
استرس در دوران حاملگی امكان دارد به مغز نوزاد متولد شده صدمه برساند
کرمان برپایه مطالعه جدیدی که روز دوشنبه در مجله پزشکی JAMA Open Network انتشار یافت، استرسی که یک زن در دوران حاملگی احساس می کند، می تواند بر روی رشد مغز کودک متولد شده تأثیر بگذارد.
به گزارش اسنک به نقل از ایسنا و به نقل از سی ان ان، جنین مادران آبستن با سطح اضطراب بالاتر، احیانا ارتباط ضعیف تری بین دو ناحیه مغز درگیر در عملکردهای اجرایی و شناختی بالاتر و ارتباط قوی تر بین قسمت های مغز متصل به کنترل های عاطفی و رفتاری دارند.
این تحقیق و سایر تحقیقات اخیر تأثیر مستقیم فشار روانی مادر بر رشد آینده نوزاد را نشان داده است.
"کاترین لیمپروپولوس" نویسنده این مطالعه و مدیر موسسه توسعه مغز در Children National در واشنگتن می گوید: به نظر می آید سطح سمی اضطراب تأثیر مستقیمی بر نحوه مجسمه سازی و سازماندهی مغز جنین دارد.
لیمپروپولوس اظهار داشت: آنچه مادر آبستن تجربه می کند، نوزاد متولد نشده هم تجربه می کند.
امروز با استرس های مزمن زندگی می نماییم که این استرس ها سبب می شود غده هیپوفیز و غده فوق کلیه با هورمون های "مبارزه یا گریز" بدن را غرقاب کند که این مواد شیمایی شامل هورمون استرس کورتیزول توانایی عبور از سد جفت بین مادر و نوزاد را دارند.
لیمپروپولوس اظهار داشت: ارتباط بین استرس و رشد مغز جنین بخصوص برای خانمهایی که در خلال همه گیری کرونا آبستن هستند، نگران کننده است چونکه تحقیقات قبلی ما نشان داده استرس برای زنان آبستن در دوران کووید 19 دو و حتی سه برابر شده است.
وی اظهار داشت: مطالعات انتشار یافته دیگری هم وجود دارد که گزارش می کنند زنان آبستن میزان استرس بسیار بالایی را در طول بیماری همه گیری کرونا از خود به معرض نمایش گذاشته اند.
مدیر موسسه توسعه مغز در Children National در واشنگتن اضافه کرد: در اینجا پیام مهم ماندن در خانه برای زنان آبستن وجود دارد. واقعا مهم می باشد که ما به زنان آبستن اخطار دهیم که استرس زیاد امکان دارد در رشد کودکان آنها تأثیر داشته باشد بنابراین است که ما آنها را به سمت منابعی هدایت می نماییم که بتواند به آنها کمک نماید تا استرس خویش را در این بیماری همه گیری و پس از آن مدیریت کنند.
تحقیقات قبلی، استرس، اضطراب و افسردگی مادران آبستن را با مشکلات اجتماعی، عاطفی و رفتاری فرزندان آنها در سنین بعدی مرتبط دانسته است.
مطالعات بالینی نقایص عصبی رفتاری مانند اختلا در هماهنگی حرکتی، واکنش های احساسی بالاتر و تاخیرهای زبانی را در کودکان متولد شده از مادران استرس دار را نشان داده است.
لیمپروپولوس مطالعه ای را در اوایل سالجاری میلادی منتشر نمود که نشان داد میزان بالای استرس در دوران بارداری، بیوشیمی مغز کودک و رشد هیپوکامپ را مختل می کند که بر روی یادگیری و احساست کودکان موثر خواهد بود.
استرس همینطور با زایمان زودرس ارتباط دارد. برپایه تحقیقی که در ماه ژوئیه انتشار یافته است، خانمهایی که در خلال ماه ها و حتی سال ها پیش از حاملگی احساس خستگی و عدم توانایی در زندگی را داشتند، حاملگی کوتاه تری نسبت به سایر زنان داشته اند.
نویسند ارشد این تحقیق، دانکل اسکتر استاد برجسته روانشناسی و روانپزشکی که سالها در این حوزه تحقیق کرده و در آزمایشگاه های فرایند استرس و حاملگی در دانشگاه کالیفرنیا لس آنجلس مشغول به فعالیت است می گوید: هر روز رحم برای رشد جنین مهم می باشد.
دانکل اسکتر می گوید: نوزادان نارس در هنگام تولد و حتی دیرتر، در معرض خطر عوارض جانبی بیشتری نسبت به نوزادانی هستند که دیرتر متولد می شوند که همچون آنها می توان به ناتوانی در رشد و مشکلات جسمی آنها اشاره نمود.
مطالعات دیگر نشان داده است که استرس مادر حتی پیش از حاملگی می تواند طول تلومرهای کودک (ساختارهای ترکیبی DNA که در نوک کروموزوم های ما که مسئول حفاظت از سلول های ما در هنگام پیری است) را کم کند که اگر این تلومرها کوتاه شوند خطر بیشتر بیماری های قلبی، سرطانی و مرگ های زودرس را به همراه خواهد داشت.
منبع: اسنك
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب