از خنده بچه ها وقتی قلقلک شان می دهید خوش تان نیاید
به گزارش اسنک، قلقلک دادن کودک، باآنکه در ظاهر رفتاری بی ضرر و سرگرم کننده به نظر می آید، اما می تواند نتایج روانی، جسمی و رفتاری جدی داشته باشد.
به گزارش اسنک به نقل از خبر آنلاین، قلقلک دادن کودکان، از دیر باز بعنوان رفتاری سرگرم کننده و محبت آمیز شناخته شده است. خیلی از والدین و مراقبان کودک تصور می کنند که خنده های کودک در حین قلقلک نشانه ی لذت و شادی است. اما مطالعات روان شناسی و علوم اعصاب نشان داده اند که این خنده ها اغلب واکنشی غیرارادی و ناشی از تحریک سیستم عصبی هستند، نه لذت واقعی.
خنده غیرارادی؛ واکنش عصبی نه رضایت
خنده در هنگام قلقلک، بر خلاف تصور رایج، اغلب نتیجه ی تحریک گیرنده های حسی و فعال سازی سیستم عصبی خودمختار است. کودک امکان دارد بخندد اما در واقع احساس ناراحتی یا ناتوانی کند. این خنده ها بیشتر شبیه واکنش های دفاعی هستند تا نشانه ی رضایت. به نقل از متخصصان، قلقلک نوعی تحریک شدید می باشد که می تواند موجب احساس خفگی، اضطراب و حتی حملات پانیک شود.
نقض حریم بدنی و نبود رضایت
یکی از مهم ترین دلیلهای پرهیز از قلقلک دادن کودک، نقض حریم بدنی اوست. کودک اغلب نمی تواند به درستی «نه» بگوید یا رفتار را متوقف نماید، حتی اگر ناراحت باشد. این تجربه می تواند پیام اشتباهی به کودک منتقل کند: این که بزرگ ترها می توانند بدون رضایت او وارد فضای فیزیکی اش شوند. این مورد در تشکیل مفهوم «رضایت بدنی» و اعتماد به نفس کودک تأثیر منفی دارد.
اثرات روانی و اضطراب
مطالعات نشان داده اند که قلقلک شدید یا مکرر می تواند موجب اضطراب، ترس و احساس ناتوانی در کودک شود. برخی خردسالان حتی خاطرات ناخوشایندی از قلقلک در دوران کودکی دارند که با احساس تحقیر یا ترس همراه بوده است. این تجربه می تواند رابطه ی کودک با والد یا مراقب را خدشه دار کند و حس امنیت را کم کند.
عوارض جسمی و تنفسی
قلقلک شدید امکان دارد موجب مشکلات جسمی مانند گرفتگی عضلات، درد شکم، تهوع یا حتی اختلال در تنفس شود. در موارد نادر، واکنش های شدید مانند بی هوشی یا بی اختیاری ادرار نیز گزارش شده اند. پزشکان خردسالان سفارش می کنند که از قلقلک بعنوان ابزار سرگرمی یا محبت ورزی استفاده نشود، بخصوص در خردسالان حساس یا دارای اختلالات عصبی.
جایگزین های سالم
به جای قلقلک، میتوان از روش های محبت آمیز و ایمن تری برای ارتباط با کودک استفاده کرد:
- در آغوش گرفتن با رضایت
- بازیهای تعاملی و خلاقانه
- لمس ملایم دست یا مو با اجازه ی کودک
- گفتگوی محبت آمیز و توجه به احساسات کودک
ایجاد فضای امن و قابل پیشبینی برای کودک، به رشد روانی سالم و تقویت اعتماد کمک می نماید.
احترام به حریم بدنی کودک، توجه به نشانه های ناراحتی و جایگزینی این رفتار با روش های ارتباطی سالم تر، قدمی مهم در تربیت آگاهانه و حمایت گرانه است. کودک باید بیاموزد که بدنش متعلق به خودش است و هیچ کس -حتی با نیت خوب- نباید بدون رضایت وارد آن شود.
منابع: euroschoolindia، momjunction
مترجم: الهه جعفرزاده
منبع: snacu.ir
این مطلب اسنک را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب