ابزاری جدید در مبارزه با آلزایمر
به گزارش اسنک، خراسان رضوی نتایج تحقیق کنونی نشان داده است که ترکیبات قهوه امکان دارد پتانسیل جلوگیری از مبتلا شدن به بیماری آلزایمر را داشته باشد؛ قهوه اسپرسو می تواند حاوی ترکیباتی باشد که پیشرفت بیماری آلزایمر را مختل کند.
به نقل از نیوز، نتایج تحقیق جدید نشان داد که ترکیبات خاص اسپرسو می تواند به صورت بالقوه بر شروع بیماری آلزایمر تأثیر بگذارد البته نتایج آزمایشگاهی اولیه تایید نمی کند که نوشیدن اسپرسو از مبتلا شدن انسان به بیماری آلزایمر پیشگیری می کند با این وجود، می تواند گامی برای یافتن یا طراحی سایر ترکیبات زیست فعال در مقابل بیماری های عصبی، همچون آلزایمر باشند.
مقابله با تجمع پروتئین های تاو
پروتئینی به نام تاو به تثبیت ساختارها، در مغز سالم کمک می نماید اما این پروتئین ها می توانند توده ها یا فیبریل ها (فیبریل ها، مواد بیولوژیکی ساختاری هستند که حدودا در همه موجودات زنده وجود دارند) را در بیماری آلزایمر و سایر شرایط تخریب کننده عصبی تشکیل دهند. اعتقاد بر اینست که این فرایند نقش مهمی در توسعه و پیشرفت این بیماری ها دارد.
دکتر ماریاپینا دونوفریو، از دانشگاه ورونا ایتالیا و همکاران وی تصمیم گرفتند بررسی نمایند که آیا ترکیبات خاص موجود در اسپرسو می تواند از تجمع تاو جلوگیری نماید یا خیر. برای انجام این کار، گروه، آزمایش هایی را با استفاده از شات های اسپرسو ساخته شده از دانه های قهوه ذخیره شده انجام دادند.
ترکیبات زیست فعال اسپرسو
محققان ترکیب شیمیایی اسپرسو را با استفاده از طیف سنجی رزونانس مغناطیسی هسته ای مشخص کردند و چندین ترکیب کلیدی کافئین و تریگونلین (هر دو آلکالوئید)، جنیستئین (یک فلاونوئید) و تئوبرومین (ترکیبی که در شکلات هم یافت می شود) را شناسایی نمودند. این ترکیبات، همراه با عصاره کامل اسپرسو، در کنار شکل کوتاه شده پروتئین تاو تا ۴۰ ساعت انکوبه شدند.
انکوباتور ابزاری آزمایشگاهی است که در لابراتوار های زیستی برای کشت و رشد دادن نمونه های زنده مانند سلول ها یا میکروب ها به کار می رود. این وسیله با کنترل رطوبت، دما، میزان اکسیژن و دی اکسید کربن شرایطی مناسب برای رشد ارگانیسم های زنده فراهم می آورد. انکوباتور یکی از از ابزارهای مهم در آزمایش های میکروبیولوژی، زیست شناسی سلولی و… به حساب می آید.
با افزایش غلظت عصاره اسپرسو، کافئین یا جنیستئین، فیبریل های تاو، کوتاه تر شدند و ورقه های بزرگ تری تشکیل ندادند. چشمگیرترین نتایج با عصاره کامل اسپرسو مشاهده شد.
آزمایش های بیشتر نشان داد که کافئین و عصاره اسپرسو می توانند فیبرهای تاو از پیش ساخته شده را متصل کنند. فیبریل های کوتاه شده برای سلول ها، غیرسمی هستند و بعنوان موردی برای تجمع بیشتر عمل نمی کنند.
وی اظهار داشت: اثر بازدارندگی مشابه آن است که در مورد سایر ترکیبات مانند لیمونوئیدها، اولئوکانتال و کورکومین مشاهده شد. نتیجه جالب مطالعه ما اینست که ترکیبات منفرد اثر کمتری نسبت به مخلوط قهوه دارند.
مصرف متوسط قهوه اسپرسو – دو یا سه فنجان در روز – می تواند مقداری از مولکول های زیستی را فراهم آورد که با غلظت هایی که در مطالعه ما اثر ضد انباشتگی نشان می دهند، قابل مقایسه است.
مفاهیم و تحقیقات آتی
در حالیکه این یافته ها بینش های هیجان انگیزی را در مورد پتانسیل محافظت کننده عصبی قهوه اسپرسو عرضه می دهند، پیش از تایید اثرات آن در انسان، تحقیقات بیشتری مورد نیاز است. اسپرسو مانند سایر نوشیدنی های قهوه حاوی بیشتر از ۱۰۰۰ ترکیب است.
باآنکه فعالیت زیستی کل نوشیدنی و اجزای جداگانه آن بررسی شده است، مکانیسم دقیقی که این ترکیبات بر پروتئین های تاو تأثیر می گذارند و این که چگونه امکان دارد به مزایای محافظت عصبی برای انسان تبدیل شوند، هنوز نامشخص است.
کار گروه تحقیقاتی داربست های مولکولی بالقوه را برای طراحی درمان ها ضد بیماری های تخریب کننده عصبی، بخصوص آنهایی که شامل پروتئین های تاو هستند، پیشنهاد می دهد.
دونوفریو اظهار داشت: هدف اولیه مطالعه ما این بود که بفهمیم آیا یکی از پرمصرف ترین نوشیدنی ها می تواند تأثیر مفیدی بر یکی از علایم گروهی از بیماری های عصبی تخریب کننده، یعنی تجمع تاو داشته باشد یا خیر.
برای مطالعات بعدی، ما بر روی سایر ترکیبات مشتق شده از غذا، بخصوص ترکیبات معمولی در رژیم غذایی مدیترانه ای تمرکز خواهیم کرد چونکه مطالعات زیادی روی پروتئین تاو انجام نشده است.
این یافته ها بر پتانسیل بررسی اجزای رژیم غذایی روزمره برای خواص ارتقاء دهنده سلامت آنها تاکید می کند.
نتایج این تحقیق در نشریه Agricultural and Food Chemistry منتشرشده است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب